Renske stottert. Dat deed ze al op de lagere en middelbare school, maar toen had ze er weinig last van. Ze ging wel naar logopedie: “ik weet nog dat ik iets met plaatjes en woorden lezen moest doen”.
Stotteren begon een rol te spelen in een stressvolle periode in haar werk. Renske nam niet altijd de telefoon meer op, “als de telefoon ging moest ik net even naar de wc”. Ze kon het zo goed omzeilen, dat anderen er niets van merkten.
Maar natuurlijk hoorden anderen het wel en soms waren er vervelende reacties. Stottertherapie heeft Renske geleerd dat gesprekspartners niet altijd weten hoe ze moeten reageren.
Maar hoe kwam Renske bij de stottertherapeut terecht? Waren logopedie en stottertherapie wel iets voor volwassenen? Ze heeft de stoute schoenen aangetrokken, contact opgenomen met onze praktijk en een afspraak gemaakt.
Dit was het begin van een pittige periode. Ze hoopte trucjes te leren om van het stotteren af te komen. Zo werkte het echter niet.
Renske stottert nog steeds. De mensen om haar heen en op haar werk weten dat ze stottert. Ze heeft geaccepteerd dat haar stotteren nooit helemaal weg zal gaan, maar ze durft, doet en zegt nu alles wat ze wil.
Anderen zullen meer vloeiend spreken willen bereiken. Ook dat kan een onderdeel van de therapie zijn.
Renske raadt iedereen aan, die stottert en nog twijfelt of stottertherapie wel zin heeft, vrijblijvend het inloopspreekuur stotteren te bezoeken op
maandag 30 oktober a.s. van 19 – 20 uur. U bent welkom bij Logopediepraktijk Oldambt, Vissersdijk 21 te Winschoten.
Renske: “Ik stotter nu eenmaal, het zal niet helemaal over gaan, maar ik kan me er prima mee redden en schaam me er niet meer voor”.
